Vier jaar geleden zijn wij verhuisd naar het buitengebied en kregen we beschikking over een klein maisveldje. Mais wilden we niet verbouwen, maar we wilden wel graag  de biodiversiteit vergroten. Al snel rees het plan om hier een voedselbos aan te leggen.

Nieuwe aanplant

We begonnen met het planten van veel verschillende planten en bomen: fruitbomen, notenbomen, bessenstruiken en talloze planten vonden hun plekje in ons groeiende voedselbos. Elk jaar plantten we nieuwe variëteiten, waardoor de biodiversiteit op ons stukje land gestaag toenam.

Uitzondering

Toch was er één uitzondering die misschien niet direct in een voedselbos thuishoorde: de laurierstruik. Deze struik (een prunussoort) wordt vaak gebruikt voor snelgroeiende hagen, die met die leerachtige bladeren (zie foto onder).  Laurier heeft niet veel eetbaars te bieden voor de mens (wel voor de vogels!) en heeft weinig bloei. Dus waarom plantten we het? Het antwoord was simpel: de laurierstruik bood iets anders waardevols, namelijk prachtig hout dat perfect is voor het maken van houten sieraden